|
XXIV.
CATÓN
DE
UTICA
78.
Firmeza
del
niño
Catón:
1. M.
Cato
a
pueritia
egregiam
virtutem
ostendit.
2.
Cum
legati
latini
Romam
venissent
ut
a
Druso,
Catonis
avunculo,
ius
civitatis
impetrarent,
Catonem
puerum
frustra
rogaverunt
ut
Latinos
apud
avunculum
iuvaret.
3.
Tunc
Popedius,
Latinorum
princeps:
“Nisi,
inquit,
legatis
parebis,
de
altissima
aedium
parte
te
praecipitabo.”
4.
Tamen
metu
pueri
animum
flectere
non
potuit.
5.
Tunc
Popedius
clamavit:
“Gaudeamus,
Latini,
hunc
esse
tam
parvum;
nam
cum
senator
erit,
nulla
gens,
Catone
invito,
ius
civitatis
impetrabit.”
79.
Catón,
adversario
de
César.
Muerte
voluntaria
en
Útica
(46
a.
C.):
1. Cum
Caesari
consuli
saepe
obsisteret,
ille
tandem
Catonem
e
curia
trahi
et
in
vincula
coniici
iussit.
2.
At
Cato,
ad
carcerem
ductus,
civibus
suadebat
ut
consuli
resisterent.
3.
Cum
eo
procedebant
multi
senatores;
quorum
unus
non
dubitavit
Caesari
dicere:
“Malo
esse
cum
Catone
in
carcere
quam
tecum
in
curia.”
4.
Pudore
victus,
Caesar
unum
e
tribunis
misit,
ut
Catonem
liberaret.
5. Postea
Cato
bello
civili
Pompeio
adfuit,
eoque
occiso
reliquas
copias
in
Africam
difficili
itinere
duxit.
6.
Cum
vero
ei
summum
imperium
a
militibus
offerretur,
Scipioni,
viro
consulari,
parere
maluit.
7.
Scipione
victo,
Uticam,
Africae
urbem,
petivit,
ubi
ferro
sibi
ipse
mortem
attulit.
8.
Caesar,
audita
Catonis
morte,
dixit
neminem
tantam
gloriam
meruisse:
Catonis
liberos
eorumque
fortunas
servavit.
|
