|
X.
LA
LUCHA
CONTRA
LOS
LATINOS
26.
Severidad
de
Manlio
con
su
hijo:
1.
Titus
Manlius
Romanorum
admirationem
maxima
virtute
sua
multos
annos
moverat.
2.
Postea,
consul
factus,
bello
latino
disciplinam
militarem
restituere
voluit;
itaque
imperavit
ne
quis
extra
ordinem
cum
hostibus
pugnaret.
3.
Forte
eius
filius
prope
hostium
castra
processit.
4.Is
qui
equitibus
latinis
praeerat,
ubi
consulis
filium
vidit:
“Visne,
inquit,
mecum
certare?”
5.
Sic
ad
pugnam
vocatus,
iuvenis
non
iam
patris
imperii
meminit,
sed
impetum
in
hostem
fecit
eumque
gladio
transfixit.
6.
Hoc
factum
consul
vituperavit.
7.
“Quoniam
tu,
mi
fili,
contra
consulis
voluntatem
extra
ordinem
pugnavisti,
impero
ut
poena
tua
disciplinam
restituas.
8.
Triste
exemplum,
sed
necessarium,
iuvenibus
Romanis
eris.”
9.
Milites,
misericordia
moti,
consulem
frustra
orabant
ut
filio
parceret.
10.
Postero
die
de
eo
supplicium
sumptum
est.
27.
La
inmolación
de
Décimo
Mus:
1. P.
Decius
Mus
sub
Valerio
consule
tribunus
militum
fuit.
2.
Exercitu
Romano
in
angustiis
clauso,
Decius
altiorem
collem,
hostium
castris
imminentem,
animadvertit.
3.
Collem
occupavit
hostesque
terruit;
sic
fecit
ut
consul
ex
angustiis
evadere
posset.
4.
Ipse
per
hostium
praesidia
salvus
ad
suos
rediit.
5.
Bello
latino,
consul
fuit
cum
Manlio
Torquato.
6.
Oraculo
autem
quodam
consulibus
hoc
nuntiatum
est:
7.
“Is
populus
victor
erit,
cuius
dux
in
proelio
ceciderit.”
8.
Tunc
Decius
collegae
dixit:
“Is,
cuius
cornu
laborabit,
diis
Manibus
se
devovebit.”
9.
Itaque
Decius,
cum
eius
cornu
laboraret,
se
et
hostes
diis
Manibus
devovit.
10.
Statim
in
equum
conscendit
atque
impetum
in
hostes
fecit.
11.
Mox
telis
oppressus
periit;
victoriam
vero
suis
reliquit.
|
