LHOMOND: “DE VIRIS ILLUSTRIBUS URBIS ROMAE”

I. ORÍGENES LEGENDARIOS DE ROMA

1. La infancia de Rómulo y Remo:

     1. Proca, rex Albanorum, duos filios, Numitorem et Amulium habuit. 2. Post regis mortem, Numitori regnum relictum erat. 3. Amulius vero ipse regnare cupiebat: fratrem igitur e regno pepulit ac pro Numi­tore regnavit. 4. Numitoris filiam, Rheam Silviam, Vestae sacerdotem fecit. 5. Tamen ex illa duo filii, Romulus et Remus, nati sunt. 6. Amulius iratus ipsam Rheam Silviam in vincula coniecit; miseros infantes, in alveo positos, in Tiberim super ripas effusum iaci iussit. 7. Paulo post, fluminis aqua, minus alta, in ripa infantes reliquit.

     8. Tradunt tum lupam alveum adiisse infantibusque ubera prae­buisse. 9. Sic Romulus et Remus salvi fuere, quod lupa quotidie ad eos veniebat. 10. Paulo post, Faustulus, pastor regis, rem animadvertit et infantes, quos prope flumen invenerat, domum portavit et uxori dedit. 11. Qui, inter pastores vitam agentes, vires in dies auxerunt. 12. Tum Faustulus Romulo et Remo, iam adulescentibus, Amulii scelus aperuit. 13. Romulus ira commotus Amulium regem interfecit regnumque Numi­tori reddidit.

2. La fundación de Roma:

     1. Deinde Romulus et Remus in eis locis ubi antea inter pastores vixerant urbem condere constituerunt. 2. Sed uterque novae urbi nomen dare eamque regere cupiebat. 3. Adhibuerunt auspicia: Remus sex vultures, Romulus autem duodecim vidit. 4. Ita Romulus, augurio victor, novam urbem vocavit Romam. 5. Circum urbem vallum factum est, Romulusque iussit neminem id transilire. 6. Remus quidem fratris verba audiverat; tamen vallum ridens transiluit. 7. Romulus iratus eum statim interfecit. 8. “Sic, inquit, interficietur quicumque urbis meae moenia transiliet.” 9. Ita imperium Romulo soli fuit.