EPÍTOME DE LA HISTORIA SAGRADA DE LHOMOND (IX)

Son perseguidos los israelitas.

   Interea posteri Iacobi, seu Hebraei, numero aucti sunt mirum in modum et eorum multitudo crescens in dies metum incutiebat Aegyptiis. Rex novus solio potitus est, qui Iosephum non viderat, nec merita eius recordabatur. Is igitur, ut Hebraeos opprimeret, primum illos duris laboribus conficiebat; deinde edixit etiam, ut parvuli eorum recens nati in flumen conicerentur.

Nacimiento de Moisés. Año del mundo 2453.

   Mulier Hebraea peperit filium, quem cum videret elegantem, voluit servare. Quare abscondit eum tribus mensibus, sed cum non posset eum diutius occultare, sumpsit fiscellam scirpeam, quam linivit bitumine ac pice. Deinde posuit intus infantulum, et exposuit eum inter harundines ripae fluminis. Habebat secum unam comitem sororem pueri, quam iussit stare procul, ut eventum rei exploraret.

Sálvale la vida la hija de Faraón.

   Mox filia Pharaonis venit ad flumen, ut ablueret corpus. Prospexit fiscellam in harundinibus haerentem, misitque illuc unam e famulabus suis. Aperta fiscella, cernens parvulum vagientem, miserta est illius: "iste est, inquit, unus ex infantibus Hebraeorum". Tunc soror pueri accedens: "visne, ait, ut arcessam mulierem Hebraeam, quae nutriat parvulum"? et tunc vocavit matrem. Cui filia Pharaonis puerum alendum dedit promissa mercede. Itaque mater nutrivit puerum, et adultum reddidit filiae Pharaonis, quae illum adoptavit, et nominavit Moisem, id est, servatum ab aquis.

Trata Moisés de dar la libertad alos israelitas.

   Moises iam senex, iubente Deo, adiit Pharaonem, eique praecepit nomine Dei, ut dimitteret Hebraeos. Rex impius renuit parere mandatis Dei. Moises, ut Pharaonis pertinaciam vinceret, multa et stupenda edidit prodigia, quae vocantur plagae Aegypti. Cum nihilominus Pharao in sententia perstaret, Deus interfecit primogenitum eius filium, et omnes primogenitos Aegyptiorum. Tandem metu victus Rex paruit, deditque Hebraeis discedendi facultatem.

Salen los israelitas de Egipto.

   Profecti sunt Hebraei ex Aegypto ad sexcenta milia virorum, praeter parvulos et promiscuum vulgus. Illis egredientibus praeibat columna nubis interdiu, et columna ignis noctu, quae esset dux viae, nec unquam per quadraginta annos defuit illa columna. Post paucos dies multitudo Hebraeorum pervenit ad litus maris rubri, ibique castra posuit.

Divide Moisés las aguas del mar Rojo.

   Brevi Regem paenituit, quod tot milia hominum dimisisset, et collecto ingenti exercitu, eos persecutus est. Hebraei, cum vidissent ex una parte se mari interclussos esse, ex altera parte instare Pharaonem cum omnibus copiis, magno timore correpti sunt. Tunc Deus Moisi: "protende, inquit, dextram tuam in mare, et divide aquas, ut illae Hebraeis gradientibus iter siccum praebeant.

Pasan los Hebreos por en medio a pie enjuto.

   Fecit Moises quod iusserat Deus: cum teneret manum extensam super mare, aquae divisae sunt, et intumescentes hinc et inde pendebant. Flavit etiam ventus vehemens, quo ezsiccatus est alveus. Tunc Hebraei ingressi sunt in mare siccum: erat enim aqua tanquam murus a dextra eorum et laeva. Rex quoque Aegyptius, Hebraeos gradientes insecutus, non dubitavit mare, qua patebat, ingredi cum universo exercitu.

Tráganse las aguas a los Egipcios.

   Cum Aegyptii progrederentur in medio mari, Dominus subvertit eorum currus, et deiecit equites. Metu perculsi Aegyptii coeperunt fugere; at Deus dixit Moisi: "extende rursus dextram in mare, ut aquae revertantur in locum suum". Paruit Moises, et statim aquae refluentes obruerunt Aegyptios, et eorum currus, et equites. Deletus est universus exercitus Pharaonis in mediis fluctibus; nec unus quidem nuntius tantae cladis superfuit. Sic Deus liberavit Hebraeos ab iniusta servitute Aegyptiorum.

Alimenta Dios a su pueblo en el desierto.

   Hebraei, traiecto mari rubro, diu peragrarunt vastam solitudinem. Deerat panis; at Deus ipse eos aluit: e caelo per annos quadraginta cecidit cibus, quem appellaverunt manna. Inerat huic cibo gustus similae cum melle mixtae. Interdum etiam defuit aqua: at, iubente Deo, Moises percutiebat rupem virga, et continuo erumpebant fontes aquae dulcis.

Da el Señor su ley a Moisés.

   Mense tertio, postquam Hebraei egressi sunt ex Aegypto, pervenerunt ad monte Sinae. Ibi Deus dedit eis legem cum apparatu terrifico. Coeperunt exaudiri tonitrua, micare fulgura: Nubes densa operiebat montem, et clangor buccinae vehementius perstrepebat. Stabat populus prae metu trepidus ad radices montis fumantis. Deus autem in monte loquebatur e media nube inter fulgura et tonitrua.