EPÍTOME DE LA HISTORIA SAGRADA DE LHOMOND (V)

El mayor de ellos quiere salvarlo.

   Ruben, qui erat natu maximus, deterrebat fratres a tanto scelere. "Nolite, inquiebat, interficere puerum. Est enim frater noster: dimittite eum potius in hanc foveam." Habebat in animo liberare Iosephum ex eorum manibus, et illum extrahere e fovea atque ad patrem reducere. Re ipsa his verbis deducti sunt ad mitius consilium.

Sus hermanos le venden a unos mercaderes.

   Ubi Iosephus pervenit ad fratres suos, detraxerunt ei tunicam, qua indutus erat, et detruserunt eum in foveam. Deinde cum consedissent ad sumendum cibum, conspexerunt mercatores, qui petebant Aegyptum cum camelis portantibus varia aromata. Venit illis in mentem Iosephum vendere illis mercatoribus. Qui emerunt Iosephum, eumque duxerunt in Aegyptum.

Envían a su padre el vestido de José teñido con la sangre de un cabrito.

   Tunc fratres Iosephi tinxerunt tunicam eius sanguine haedi, quem occiderant, et miserunt eam ad patrem cum his verbis: "vide an tunica filii tui sit."  Quam cum agnovisset, pater exclamavit: "tunica filii mei est: fera pessima devoravit Iosephum." Deinde scidit vestem, et induit cilicium. Omnes liberi eius convenerunt, ut lenirent dolorem patris; sed Iacobus noluit accipere consolationem, dixitque: "ego descendam maerens cum filio meo in sepulcrum."

Putifar compra a José.

   Putiphar Aegyptius emit Iosephum a mercatoribus. Deus autem favit Putiphari causa Iosephi: omnia ei prospere succedebant. Quam ob rem Iosephus benigne habitus est ab ero, qui praefecit eum domui suae. Iosephus ergo administrabat rem familiarem Putipharis: omnia fiebant ad nutum eius, nec Putiphar ullius negotii curam gerebat.

Es acusado José, y puesto en la cárcel.

   Iosephus erat insigni et pulchra facie. Uxor Putipharis eum pelliciebat ad flagitium. Iosephus autem nolebat assentiri improbae mulieri. Quadam die mulier apprehendit oram pallii eius; at Iosephus reliquit pallium in manibus eius et fugit. Mulier irata inclamavit servos, et Iosephum accusavit apud virum, qui nimium credulus coniecit Iosephum in carcerem.

Sueños de dos criados principales del Faraón que estaban presos con José.

   Erant in eodem carcere duo ministri regis Pharaonis; alter praeerat pincernis, alter pistoribus. Utrique obvenit divinitus somnium eadem nocte. Ad quos cum venisset Iosephus mane, et animadvertisset eos tristiores solito, interrogavit quaenam esset maestitiae causa. Qui responderunt: "obvenit nobis somnium, nec quisquam est, qui illud nobis interpretetur." "Nonne, inquit Iosephus, Dei solius est praenoscere res futuras? narrate mihi somnia vestra."

Explica José el sueño del copero mayor.

   Tum prior sic exposuit Iosepho somnium suum: "vidi in quiete vitem, in qua erant tres palmites: ea paulatim protulit gemmas, deinde flores eruperunt, ac denique uvae maturescebant. Ego exprimebam uvas in scyphum Pharaonis, eique porrigebam." "Esto bono animo, inquit Iosephus; post tres dies Pharao te restituet in gradum pristinum. Te rogo ut memineris mei.

Declara asimismo el del panadero mayor.

   Alter quoque narravit somnium suum Iosepho: "gestabam in capite tria canistra, in quibus erant cibi, quos pistores solent conficere. Ecce autem aves circumvolitabant, et cibos illos comedebant." Cui Iosephus: "haec est interpretatio istius somnii: tria canistra sunt tres dies, quibus elapsis, Pharao te feriet securi, et affiget te ad palum, ubi aves pascentur carne tua.

Cúmplense los dos sueños.

   Die tertio, qui dies natalis Pharaonis erat, splendidum convivium parandum fuit. Tunc rex meminit ministrorum suorum, qui erant in carcere. Restutuit praefecto pincernarum munus suum; alterum vero securi percussum suspendit ad palum. Ita res somnium comprobavit. Tamen praefectus pincernarum oblitus est Iosephi, nec illius in se meriti recordatus est.

Sueños del rey Faraón.

   Post biennium rex ipse habuit somnium. Videbatur sibi adstare Nilo flumini; et eece emergebant de flumine septem vaccae pingues, quae pascebantur in palude. Deinde septem aliae vaccae macilentae exierunt ex eodem flumine, quae devoraverunt priores. Pharao experrectus rursum dormivit et alterum habuit somnium. Septem spicae plenae enascebantur in uno culmo, aliaeque totidem exiles succrescebant, et spicas plenas consumebant.