EPÍTOME DE LA HISTORIA SAGRADA DE LHOMOND (XVII)

Inquietud de los padres de Tobías.

   Interea Tobias pater erat animo anxio et sollicito, quod suus filius in redeundo tardior esset. "Quare tandiu moratur filius?" inquiebat maerens. "Forsitan Gabelus mortuus est, et nemo est, qui illi reddat istam pecuniam; illum abesse a nobis vehementer doleo". Coeperunt ipse et uxor eius flere. Praesertim luctus matris nullo solatio levari poterat; haec quotidie domo egressa circuibat vias omnes, qua filium suum rediturum esse sperabat, ut procul videret eum, si fieri posset, venientem.

Vuelve Tobías a casa de sus padres.

   Consumptis quindecim diebus, Raguel voluit Tobiam retinere, sed Tobias:"oro te, ait, dimitte me quamprimum; scio enim parentes meos nunc animo angi mea causa". Tandem a socero dimissus cum uxore ad patrem redibat. In itinere dixit illi Angelus: statim ut domum ingressus fueris, Deum adora, et complexus patrem, lini oculos eius felle piscis, quod servasti; tunc sanabuntur oculi eius, teque et caelum pater laetus conspiciet.

Encuentro de Tobías con sus padres.

   Dum Tobias urbi appropinquaret, cum mater eius, ut solebat, in vertice montis sederet, unde prospicere in longinquum posset, vidit illum provenientem, currensque nuntiavit viro suo. Tunc canis, qui simul fuerat in via, praecucurrit, et quasi nuntius adveniens cauda sua ero adulabatur. Confestim pater consurgens coepit offendens pedibus currere, et data manu servo, processit obviam filio. Osculatus est eum, coeperuntque ambo prae gaudio lacrimas fundere.

Recobra su padre la vista.

   Cum ambo Deum adoravissent, eique gratias egissent, consederunt. Deinde Tobias oculos patris linivit felle piscis, et post dimidiam ferme horam coepit albugo quasi membrana ovi ex oculis eius egredi, quam apprehensam filius extraxit, atque ille statim visum recepit. Tum laeti omnes collaudabant Deum; propinqui quoque Tobiae convenerunt, gratulantes ei omnia bona, quae Deus illi impertierat.

Descúbrese el Ángel a Tobías.

   Deinde Tobias narravit parentibus beneficia, quae acceperat ab eo itineris duce, quem hominem esse putabat, quare obtulerunt illi dimidiam partem pecuniae, quam attulerant. Tunc ille dixit eis: "ego sum Raphael Angelus, unus ex septem qui adstamus ante Deum. Misit me Dominus, ut sanarem te. Nunc tempus est, ut ad eum revertam, a quo missus sum. Vos autem debitas Deo grates rependite". Haec locutus ab illorum conspectu ablatus est, nec ultra comparuit.

Muere Tobías, y después su hijo.

   Tobias, postquam visum recepisset, vixit annis duobus et quadraginta. Instante autem morte, vocatum filium monuit, ut semper in timore Domini perseveraret. Tunc placida morte quievit. Mortuo patre, Tobias filius perrexit ad socerum suum Raguelem; illumque omni officio coluit.. Denique cum attigisset novem et nonaginta annos, ipse vita excessit. Omnes autem eius liberi et nepotes domesticam virtutem sunt imitati, Deoque pariter et hominibus grati et accepti fuerunt.

Abías y Asa, Reyes de Judá.

   Hactenus ea, quae ad regnum Israeliticum spectabant, breviter attigi; nunc revertot ad reges Iudae, a quibus disgressus sum. Roboamo patri successit Abias, qui tres tantum annos regnavit, soliumque reliquit Asae filio. Asa Deo gratus ob pietatem fuit: quippe aras falsorum numinum evertit, et impios regno suo expulit. Quam ob causam Deus illi pacem satis diuturnam cocessit. Postea tamen Asa bellum gessit cum Israelitis, de quibus victis amplam praedam retulit.

Josafat sucede a su padre Asa.

   Mortuo patre, Iosaphatus regnare coepit, fuitque religiosus Dei cultor; quapropter Deus illum gloria et divitiis auxit. Iosaphatus tamen cum Achabo Israelitarum rege impio amicitiam iunxit; quae res illi magno damno fuit, nam coniunctis copiis pugnarunt adversus regem Syriae, et in proelio Achabus interfectus est, parumque abfuit quin periret et ipse Iosaphatus, nec sine auxilio divino incolumis evasit. Inde documentum capere debemus, quam periculosa sit improborum societas.

Sube al trono Jorán, y después Ocozías.

   Iosaphato patri successit Ioramus, qui a paterna pietate degeneravit, namque Athaliam impii Achabi filiam duxit uxorem, fuitque socero quam patri similior. Gravi morbo, quem Deus immiserat, consumptus est. Post hunc Ochozias filius regnum adeptus est, nec diu tenuit, nam pessimae patris exemplo ad vitia impulsus, misere interiit.

Muerte de Atalía. Joás entra a reinar.

   Mortuo Ochozia, mater eius stirpem regiam interemit, et regnum occupavit. Unus tantum Ochoziae filius, nomine Ioas, promiscuae caedi ereptus fuit, et templo cum nutrice occultatus. Hunc Ioiadas Pontifex in templo clanculum aluit, atque educavit. Post annos fere octo puerum regium centurionibus et plebi coram produxit, occisaque Athalia, in regnum restituit.