EPÍTOME DE LA HISTORIA SAGRADA   DE LHOMOND (I)

Cría Dios el mundo en seis días.

   Deus creavit caelum et terram intra sex dies. Primo die fecit lucem. Secundo die fecit firmamentum, quod vocavit caelum. Tertio die coegit aquas in unum locum, et eduxit e terra plantas et arbores. Quarto die fecit solem et lunam et stellas. Quinto die creavit omne volatile secundum genus suum, et pisces, qui natant in aquis. Sexto die fecit omnia animantia, postremo hominem, et quievit die septimo.  

Cría Dios al primer hombre.

   Deus finxit corpus hominis e limo terrae: dedit illi animam viventem: fecit illum ad imaginem et similitudinem suam, et nominavit illum Adamum. Deinde immisit soporem in Adamum, et detraxit unam e costis eius dormientis. Ex ea formavit mulierem, quam dedit sociam Adamo, sicque instituit matrimonium. Nomen primae mulieris fuit Eva.

Coloca al hombre en el paraíso terrenal.

   Deus posuit Adamum et Evam in horto amoenissimo, qui solet appellari Paradisus terrestris. Ingens fluvius irrigabat hortum: erant ibi omnes arbores iucundae aspectu, et fructus gustu suaves. Inter eas arbor scientiae boni et mali. Deus dixit homini: "utere fructibus omnium arborum paradisi, praeter fructum arboris scientiae boni et mali, nam si comedas illum fructum, morieris".

Adán y Eva desobedecen a Dios.

   Serpens, qui erat callidissimum omnium animantium, dixit mulieri: "cur praecepit vobis Deus ut non comederetis de omni arbore paradisi?" Mulier respondit: "Deus praecepit nobis ne comederemus de fructu arboris, quae est in medio paradisi, ne forte moriamur". "Minime", inquit serpens: "non moriemini, sed eritis similes Deo, scientes bonum et malum". Mulier decepta his verbis decerpsit fructum et comedit, deinde obtulit viro, qui pariter comedit.

Escóndense después y se disculpan.

   Adamus fugiens conspectum Dei abscondit se. Deus vocavit illum: "Adame, Adame". Qui respondit: "timui conspectum tuum et abscondi me". "Cur times, inquit Deus, nisi quia comedisti fructum vetitum?" Adamus respondit: "mulier, quam dedisti mihi sociam, porrexit mihi fructum istum ut ederem". Dominus dixit mulieri: "cur fecisti hoc?" quae respondit: "serpens me decepit".

Maldice Dios a la serpiente.

   Dominus dixit serpenti: "quia decepisti mulierem, eris odiosus et exsecratus inter omnia animantia; reptabis super pectus et comedes terram. Inimicitiae erunt inter te et mulierem: ipsa olim conteret caput tuum". Dixit etiam mulieri: "afficiam te multis malis, paries liberos in dolore et eris in potestate viri."

Adán y Eva son expelidos del paraíso.

   Deinde Deus dixit Adamo: "quia gessisti morem uxori tuae, habebis terram infestam; ea fundet tibi spinas et carduos. Quaeres ex ea victum cum multo labore, donec abeas in terram, e qua ortus es". Tum eiecit Adamum et Evam ex horto, ut ille coleret terram, et collocavit Angelum, qui praeferebat manu gladium igneum, ut custodiret aditum paradisi.

Caín y Abel, hijos de Adán.

   Adamus habuit multos liberos, inter quos Cainus et Abel numerantur: hic fuit pastor, ille agricola. Uterque obtulit dona Domino: Cainus quidem fructus terrae, Abel autem oves egregias. Dona Abelis placuerunt Deo, non autem dona Caini, quod Cainus aegre tulit. Dominus dixit Caino: "cur invides fratri? si recte facies, recipies mercedem; sin autem male, lues poenam peccati".

Abel es muerto por Caín.

   Cainus non paruit Deo monenti: dissimulans iram dixit fratri suo: "age, eamus deambulatum". Itaque una ambo abierunt foras, et cum essent in agro, Cainus irruit in Abelem, et interfecit illum. Deus dixit Caino: "ubi est tuus frater?" Cainus respondit: nescio; "num ego sum custos fratris mei?"

Castigo de Caín.

   Deus dixit Caino: "Caine, quid fecisti? Sanguis fratris tui, quem ipse fudisti manu tua, clamat ad me. Infesta tibi erit terra, quae bibit sanguinem Abelis: cum colueris eam longo et duro labore, nullos feret fructus; eris vagus in orbe terrarum."  Cainus desperans veniam, fugit.